Бидејќи не можам пасивно да ја гледам подмолната војна што темни сили здружено и упорно ја водат за нашето самоуништување, заедно со новогодишните и божикните честитки до тебе, до твојата емисија „Јади бурек“ и до целиот македонски народ, ви ја испраќам мојата тестаментална поетска творба, со молба јавно да ја прочиташ (објавиш) во твојата семакедонска емисија.
Здравко Божиновски, Битола
Мојата земја
На Никола Јонков Вапцаров
„Оваа земја
по која чекорам денес...“
земјата
која како феникс
од пепелиштата крвави
се крена,
оваа земја
со библиско, свето име,
Македонија,
како да не е моја–
повторно стана
разединета
и несплотена!
Длабоко вгнездена
во срцето мое,
но сега далечна, скришна,
како во бескрајот
ѕвезда што трепти
блескава, вишна,
за периодот
ми шепоти, славен:
за Самоила, Климент и Наум,
за Илинден, АСНОМ славен,
за Вапцаров и за Рацин,
за Републиката во пламен..!
Ме копка мисла,
во душата силно ме гребе-
дал занаеш,
о, земјо мила,
што денес
ти се случува тебе?
Дали уште сме раја,
па судбата други ни ја кројат,
и тоа не по наша,
туку по туѓа мера!?
О, луѓе мои,
кон бездната кој не тера?
Крајно време е веќе
да сфатиме сега
дека не од други
туку од нас самите
јамката околу вратот
ни се стега!
Во оваа земја моја,
за која во бројните востанија,
балканските и светските војни,
крв лееше гордо и јуначко племе,
какол вирее отровен
среде чистото семе,
па така, со глупоста
што Господ ни ја дари,
разединети и несплотени,
ѓаволот сценарио крои-
сосема да не земе!
Но, јас цврсто верувам
во народот наш,
во неговат мисија света,
знам дека птицата на мирот
со цвеќе во клунот
конечно овде ќе слета,
и дека Македонија за секогаш
од каколот ќе се исчисти сета!!
Здравко Божиновски, Битола