Алдо Климан

 

 

По сите незаконски и дубиозни постапки на кои трагично сведочиме од државниот удар на 27 април 2017 до денес, а сега и по незаконското сменување на државниот јавен обвинител Марко Зврлевски, навистина дефинитивно не постои веќе ништо што Зоран Заев и неговата кримогена клика нема да го направат во Македонија на незаконски начин, само ако им се ќефне. Тоа се вика Диктатура, со голема буква. Прашање е само дали граѓаните на Република Македонија навистина сакаат тоа да го трпат и да го поднесуваат, и дали и до кога сите ние заедно ќе дозволиме да живееме во такво изопачено општество со распашани Далтони.

 

Со политичкото уривање на државниот јавен обвинител Марко Зврлевски, и на Зоран Заев од криминалниот грб му падна еден голем срамен камен за случајот „Поткуп”. За околу еден месец најверојатно ќе добиеме нов државен јавен обвинител, се разбира по партиска заевска линија, а според досегашните мрачни искуства со севозможните махинации на Заев со судството, треба да очекуваме тој да биде и ослободен од обвинението за обид за земање поткуп од 200.000 евра од еден струмички бизнисмен. И така, „дезинфициран”, „прочистен”, „морален”, „како нов”, Заев ќе си се шетка слободно меѓу нас и ќе ги ужива плодовите на својата успешна кримогена дејност, а нам и натаму ќе ни го соли умот за длабинска реформа на судството и за доблестите на правната држава. Но Зоран Заев, што и да си мисли за себеси, мора сосема јасно да сфати и да знае дека како црн црносан жиг втиснат на задникот на некој тупав вол од Дивиот Запад и тој засекогаш е жигосан со голема буква „П”(откуп) и секогаш, каде и да го сретнеме и каде и да го видиме, ќе го гледаме како еден беден криминалец кој кукавички 11 пати бегаше и мизерно се извлекуваше и се криеше од едно до друго судско рочиште само да не го стаса тешката рака на правдата. А замислете само колку убаво би било новиот државен јавен обвинител сите бескрајно да не' изненади и да не' израдува, па да го заев(бе) Заева и храбро да го продолжи процесот против него за дебелиот криминален случај „Поткуп”? Но, можеби Зоран Заев баш за тоа и се завзема и вака крваво се бори, за да ни покаже и на сите да ни докаже дека и со него како кримоген, марионетски премиер е можна правна држава во која и тој ќе биде осуден на затвор!!     

Кој е Бујар Османи, претставник на само половина, т.е. на 9% од 18-процентното албанско население во Македонија, што така дрско се наметнува како незаобиколен фактор што ќе одлучува за менувањето на уставното име на Република Македонија? Но, ете, драг мој мнозински македонски народе, токму таков човек што не знае ни за елементарна мерка на цивилизациска пристојност со оглед на вистинската демографската реалност во Македонија во која денес има околу 18% или нешто малку повеќе албанско етничко население, резолутно, пред наши очи енергично ги форсира и ги забрзува преговорите и, што е најстрашно, тој и ќе одлучува за она што му е најсвето на секој македонски човек - за името на нашата татковина. Ете, тоа е таа највисока и најступидна можна цена на бедниот компромис што го направи предавникот Зоран Заев со големоалбанските партнери, кои на тенки и цимкави нишки ќе го држат на власт се' додека целосно не ја спроведат Тиранската платформа во дело, т.е. Република Македонија да ја претворат во двонационална држава. Се прашувам што ни е нам, луѓе, кога дозволуваме нешто така идиотско и бесмислено, еден случаен, ситен албански политичар со навистина незначителна поддршка од вкупниот македонски електорат, да преговара и да одлучува за менување на името на Република Македонија, и тоа човек на кој тоа име не му значи ништо повеќе од обична мачкина кашлица?

Трчаат преку мост слонот по име НАТО и глувците Зоран Заев и Радмила Шекеринска. И глувците си велат: леле, колку татниме! Ете така, неодамна, на средбата на челниците на НАТО на кој му дозволија на Зоран Заев да ѕирне на тој нивен тековен состанок, тој, под ужасен адреналински шок и со цел да ги импресионира со нашата воена готовност, и секако за да го забрза до светлосна брзина приемот на Македонија во членството на Сојузот, пред сите тие воинствени мажишта, „стари борци”, храбро стана, се подисправи, се испрчи, се засили и бувна како некој искусен тобџија-мустаклија од НАТО дека Македонија эначително ќе го эголеми буџетот за одбрана. Е, тоа многу ги импресионира челниците на НАТО (а за Трамп и да не зборуваме!) зашто сега барем знаат дека Алијансата со НАТО-Македонија некако финансиски ќе преживее, зашто премиерите на другите членки се покажаа како бедни кучкини синови кои бараа, ако не да се намалат постојните давања, барем да не се зголемуваат. По овој храбар и оригинален, сосема автономно повлечен политички но и продуктивен стопански потег на лидерот на миротворното граѓанско македонско општество, Зоран Заев, НАТО сега ширум ќе ни ја отвори својата шим-шир порта. Само уште до крај да си го скршиме и последниот пршлен од и така веќе до земја свитканиот 'рбет. Истовремено, пак, охрабрена од тоа што имаме такви моќни добро вооружени, опасни пријатели и Биг-браќа, министерката Шекеринска реши да ги од...бе Русите. „Тие ни се мешаат во животот, и ако му кажеме на НАТО - ќе видат тие со кого имаат работа”, ја цитирам по сеќавање. Лично не се согласувам со таков нејзин плиток говор на омраза кон нашите пријатели Русите, на чија голема и фасцинантна, длабоко европска култура, која, впрочем, не почива само на стелтови, томахавки, дронови и носачи на авиони, се напојуваа и се вдахновуваа генерации и генерации, не само македонски граѓани од сите општествени слоеви, туку и денес врз таа импресивна и инспиративна култура растат, учат и се вдахновуваат нови генерации млади луѓе во целиот свет. Затоа, кога не би ми било малку непријатно и јас да применам говор на омраза и одбивност, би рекол дека тие две бедни глувчиња од црнохуморниот виц на нашата современа политичка стварност, Заев и Шекеринска, што толку силно татнат трчајќи на мостот по слонот НАТО, се навистина бескрајно смешни и глупави. Но не, нема да го изговорам тоа, зашто тоа се гледа и со голо око дури и од воените, разузнавачки сателити на НАТО што баш во моментов прелетуваат преку Република Македонија која, гледана од горе, има некакво друго, непознато, сосема бесмислено име.