Бракот е чудна работа, некаков небесен а истовремено и човечки легитимен процес на библискио  враќање во целина. Бидеејќи нема подобра институција за отелотворување и остварување на љубовта, како суштина на битисувањето, често ја губиме осносвната перцепција зошто сме во брак, зошто тежнееме кон него и зошто толку крваво се бориме за него и покрај сите искушенија а во исто време лесно го растураме. И кога ќе изгубиш надеж во него, ќе сретнеш два лика, кои не можам да ги опишам поинаку освен како олицетврение на смирение, од кое произлегува разирање, толеранција, долговечност, нешта во кои љубовта тлее до самиот крај.

Џин и џорџ оваа година, на 22 август прославија 75 години јубилеј, 75 години брак! 75 години!!!

Некој не доживуваат толку старост а камо ли брак, брак во ова време кога просто се трка стплчез кој колку подоцна ќе стапи во брак со колку помалку деца, приказната за Џил и Џек е како приказна од романтично доба, но, сепак е современа.

Џил и Џек, набргу после тоа, на 15 септември починуваат и двајцата во болницата еден до друг, скоро во исто време...едно тело, една душа, една љубов, еден живот, нека им е царството небесно.

Се сретнале во август 1941 во предградие на Лондон, она типшична англичанка, тој, висок строен кандаски војник. Се здогледале на игранка, танцувале и оддтогаш се заедно.

Ако ги сакате сите детали од приказната, читајте овде, шамивчиња не штедете, не тажно но буди во нас носталгија и стремеж и допира до најдлабоките емоции. Оваа приказна е слава на љубовта и се доблесно во нас.

Во 2011 се сретнаа и со војвотката од кембриџ, Кејт Мидлтон која разговарала со нив. Се надеваме дека ќе го следи нивниот пример

целата приказна тука