Фејзбук статус на Зорица Анѓушева, просветен работник 

линк од статусот

Јас сум професор по англиски јазик.

Јас сум класен раководител на 34 деца.

Јас сум мајка.

И дома на моето дете и на моите 34 деца, бидејќи сум ја превземала одговорноста тие 34 деца (плус уште од прилика 200 други деца) да ги научам. И не само да ги научам англиски, туку да ги воспитам, да ги водам по патот кон созревањето и станување полнолетни, зрели личности, идни академски граѓани. Моето работно време не е 3-4 часа, како што мислат некои. Моето работно место не е само пред таблата. Не знам колку сте свесни дека додека едно просветно лице излезе пред таблата му требаат часови и часови подготовки. Не ги тргнам на страна оние „папирологии“ кои ни одземаат повеќе часови СЕКОЈ ДЕН за да бидеме „исправни“ пред инспекцијата која наместо да ни биде помош и поддршка во образовниот процес, ја направија да биде како „страшило“.

Ако не биде овака, казна, ако не биде онака казна. Јас давам се од себе да ги направам часовите поинвентивни, поинтересни, да го задржам вниманието на тинејџери со зовриени хормони, кои, рака на срце, не се воопшто лесни за контролирање. Тоа го правам во моето „слободно време“ спремајќи додатни вежби, текстови, што и да е само да се прошири знаењето на децата. Има родители кои го признаваат тоа, има и родители на кои им е преку глава од мене кога ќе ги побарам за да ги информирам за отсуството на нивното дете. Како и да е, си ја сфаќам и разбирам одговорно мојата работа, бидејќи сама сум си ја избрала и ја работам со љубов и цело срце. 

Бидејќи работам во средно училиште и возрасна група од 15 - 18 години, јас сум истовремено и советник за расправии, кавги и недоразбирања на повисоко ниво.. За дечковци и девојки кои им се скарале, рамо за плачење и тешење, биро за најдени и изгубени работи, банкомат ако некој нема пари за јадење - а ги има многу такви, верувајте ми, детектор за лаги и манипулации и препишувачи, човек што МОРА да ја разбере таа возрасна група за да функционира нормално на час.

Јас сум пријател со СИТЕ мои деца. 

НО ЈАС СУМ ЕДНО НИШТО ВО ОПШТЕСТВОТО ВО КОЕ ЖИВЕАМ И РАБОТАМ, БИДЕЈЌИ САМОТО ТОА ОПШТЕСТВО НЕ МИ ЈА ПРИЗНАВА И ЦЕНИ РАБОТАТА, ТРУДОТ, ПОСВЕТЕНОСТА, ПОЖРТВУВАНОСТА. ДЕГРАДИРАНА СУМ И ОМАЛОВАЖЕНА. 
ДАМИ И ГОСПОДА, СЕ ИЗВИНУВАМ ШТО ВИ ОДЗЕМАВ ДРАГОЦЕНО ВРЕМЕ КОЕ МОЖЕВТЕ ДА ГО ПОМИНЕТЕ СО ВАЖИТЕ ДЕЦА, ИСТО КАКО И ЈАС ШТО СЕКОЈА ВЕЧЕР СИ ОДЗЕМАМ ОД ВРЕМЕТО КОЕ МОЖАМ ДА ГО ПОМИНАМ СО МОЈАТА ЌЕРКА, НО ГО ТРОШАМ ЗА ДОБРОТО НА ВАШИТЕ ДЕЦА!