Кантавторот и уметник Марко Брецељ почина утрово на 71-годишна возраст, јави Радио Копер.
Марко Брецељ на уметничката сцена беше присутен речиси 50 години, а за тоа време објави соло албум „Коктел“ на кој соработуваше со легендарниот Бојан Адамиќ и три плочи со рок групата „Булдожер“ на кои работеше како текстописец и фронтмен.
Напиша музика и за филмот „Живеј и види“ и за него ја освои Златната арена во Пула.
Во 1991 година го презема раководството на Младинскиот културен, социјален и мултимедијален центар во Копер и го основа Здружението на пријатели на умерен напредок.
Една од неговите најпознати композиции е „Алоис валцер“, која ја посвети на професорот по математичка физика Алојз Кодре, по неуспешното проучување на геологијата, а подоцна и на техничката физика.
Музичката кариера ја започна како виолинист во квартетот „Три црна“ и во љубљанското трио „Крик“, но подоцна се откажа од свирењето на виолина. Како кантавтор и шансониер, тој прв го привлече вниманието на пошироката јавност кон себе со настапот на Младинскиот фестивал во Суботица во 1974 година, каде ја доби и наградата на стручното жири. Истата година во соработка со аранжерот Бојан Адамиќ го издава албумот „Коктел“.
Албумот е награден со наградата „Седум секретари на СКОЈ“. На албумот се најде и песната „Hiškar Rogač“, која ја снимил со некои членови на групата „Seven Light Years“. Со нив го основа рок бендот „Булдожер“, каде што работеше како текстописец и пејач, а еден од врвните моменти на групата беше албумот „Плукај ја вистината во очи“.
Како дел од оваа се-југословенска атракција, Брецељ стана еден од најистакнатите фронтмени, вокали и автори на југословенската рок-сцена кон крајот на 1970-тите. Во групата остана до 1979 година и со неа сними два ЛП-а и музика за филмот „Живеј и види“, кој исто така беше издаден како мини ЛП, а ја освои и Златната арена на Филмскиот фестивал во Пула.
Потоа го напушти бендот и се врати на пишување песни и направи неколку песни кои станаа хитови во алтернативните музички кругови (пр. Парада, Радојка…)
Брецељ и поетот Иван Воларич-Фео ги споија своите креации во „Дуо Златни зуби“.
Во 1983 и 1984 година го предводеше бендот „Marjan’s Strange Rabbit“. Во 1986 година како текстописец го реобјавува албумот „Desant na rt Dobre nade“, а кон крајот на 80-тите ги здружи силите со саксофонистот Примож Шмит и басистот Алеш Јошт во проектот „Јавно вежбање“. Како гостин соработувал со различни музички групи (СРП, Стрелникоф и др.). Неговото дело се карактеризира со иронија и критика на малограѓанското општество.
Се кандидираше за градоначалник на Копер, а по изборот на Борис Поповиќ секој ден од својот мандат пред општината ја изведуваше „Клекнати“. Бил советник во Градскиот совет на Копер (2003-2007). Спровел низа „меко-терористички“ акции; еден од нив е ватентат, кога на противникот со дувалка му се дува парче памучна вата.
Во својот долг творечки живот промени неколку идентитети и во словенечката јавност се појавуваше во различни персонификација.