Црните дупки се едни од најмоќните и мистериозни објекти во познатиот универзум - и може да има еден многу поблиску до Земјата отколку што се мислеше.
Студијата откри можни докази за црна дупка во најблиското отворено јато на ѕвезди до Земјата, наречено јатото Хјадес.
Податоците од мисијата Гаја на Европската вселенска агенција (ESA) ги открија најблиските познати - и втори најблиски - црни дупки во 2022 година, Гаја БХ1 и Гаја БХ2, кои се оддалечени 1.560 светлосни години и 3.800 светлосни години од Земјата соодветно.
Научниците од Универзитетот во Падова во Италија и Универзитетот во Барселона во Шпанија користеа симулации за да го следат движењето и еволуцијата на сите ѕвезди во отвореното јато Хјадес, кои се оддалечени околу 150 светлосни години.
Сè уште црни дупки во или во близина на кластерот Хјадес
Отвореното јато е збирка од стотици или илјадници ѕвезди кои лабаво се држат заедно со нивната гравитациска сила, споделувајќи одредени карактеристики како што се возраста или хемискиот состав.
Резултатите од симулацијата беа споредени со вистинските позиции и брзини на ѕвездите во Хјадите, кои сега се прецизно познати од набљудувањата направени од сателитот Гаја на ESA.
„Нашите симулации можат истовремено да одговараат на масата и големината на Хјадите само ако некои црни дупки се присутни во центарот на кластерот денес (или до неодамна)“, рече Стефано Торнијаменти, постдокторски истражувач на Универзитетот во Падова и прв автор на хартијата.
Сегашните својства на кластерот Hyades најдобро се репродуцираат кога имало две или три црни дупки вклучени во симулациите, иако истражувачите исто така рекле дека оние што ги вклучуваат црните дупки кои биле „исфрлени“ од кластерот сè уште добро се совпаѓаат.
Резултатите покажуваат дека сè уште има црни дупки во јатото, или многу блиску, што би ги направило убедливо најблиските кандидати за црни дупки до нашиот Сончев систем.
„Оваа опсервација ни помага да разбереме како присуството на црни дупки влијае на еволуцијата на ѕвездените јата и како ѕвездените јата пак придонесуваат за изворите на гравитационите бранови“, рече Марк Гилес, член на Катедрата за квантна физика на Универзитетот во Барселона.
„Овие резултати ни даваат и увид во тоа како овие мистериозни објекти се распоредени низ галаксијата“.
Што е црна дупка?
Се верува дека повеќето црни дупки се формираат од масивните ѕвезди кои доживеале експлозија на супернова.
Масата од ѕвездата се урива сама по себе, стегајќи се во сè позатегнато подрачје, сè додека не стане објект толку густ што дури ни светлината не може да ја избегне нејзината гравитациска сила.
Бидејќи црните дупки не можат директно да се набљудуваат со сегашната технологија, нивното присуство обично се заклучува со проучување на нивниот ефект врз друга материја во близина. На пример, ако црна ѕвезда раскине ѕвезда што поминува, овој процес ќе создаде рендгенски зраци кои се исфрлаат во вселената што можеме да ги откриеме.
Истражувањето на црните дупки ја засили брзината по откривањето на гравитационите бранови во 2015 година, кои се припишуваат на судирот на две црни дупки оддалечени 1,3 милијарди светлосни години.