Што се откри за антентатот врз ЏФК по објавата на декласифицираните документи?

Објавено на 3/27/2025 8:53:00 AM

Што се откри за антентатот врз ЏФК по објавата на декласифицираните документи?

Интервјуто е водено со господата Грок и Чат Џ Пи Ти ... мошне интересни заклучоци ...

Дејствијата за декласификација на материјалите поврзани со атентатот на Џон Ф. Кенеди (JFK) во последните години, особено по извршната наредба на претседателот Доналд Трамп од 23 јануари 2025 година, открија различни детали, главно фокусирани на разузнавачки операции и историски контекст, но не дадоа дефинитивен доказ за промена на официјалната наратив дека Ли Харви Освалд дејствувал сам.

Разузнавачки операции на ЦИА и детали за шпионажа
Новообјавените документи, особено оние од март 2025 година, фрлија светлина врз тајните операции на ЦИА за време на Студената војна. На пример, меморандум од јуни 1961 година од Артур Шлезингер Џуниор до Кенеди, сега целосно без редацирање, открива критики кон ЦИА поради нејзиното прекумерно потпирање на „контролирани американски извори“ (CAS) и обиди за инфилтрирање во политиката на сојузниците, како Франција. Во американската амбасада во Париз, 123 „дипломати“ биле всушност агенти на ЦИА, а во Чиле 11 од 13 политички службеници биле под тајно покритие. Овие детали покажуваат како ЦИА ги проширувала своите активности надвор од традиционалните разузнавачки рамки, често во конфликт со Стејт Департментот.
Операции против Куба и Фидел Кастро
Документите откриваат дополнителни информации за американските напори да се дестабилизира режимот на Фидел Кастро. Еден разузнавачки извештај од 23 ноември 1963 година (ден по атентатот) покажува дека САД пресретнале кубански воени пораки, откривајќи присуство на кубански толкувачи на локации со противвоздушни ракети. Друг документ од 1964 година споменува дискусии меѓу разузнавачки агенти за можна ликвидација на Кастро, иако планот бил „ставен на чекање“ поради противењето на тогашниот државен обвинител Роберт Ф. Кенеди (RFK). Овие откритија ги засилуваат шпекулациите за кубанска поврзаност, но не даваат директни докази дека Кастро организирал одмазда преку атентатот на JFK.
Следење на Ли Харви Освалд
Материјалите даваат повеќе информации за активностите на Освалд пред атентатот, особено неговото патување во Мексико Сити во септември 1963 година. Документите потврдуваат дека ЦИА го следела Освалд додека контактирал со советската амбасада и дека имало телефонски разговор каде тој прашал за „новости во врска со телеграм до Вашингтон“. Исто така, се открива дека САД соработувале со мексиканската влада за прислушување на Американци во Мексико Сити, метод за кој претходно не се знаело. Овие детали сугерираат дека Освалд бил на радарот на ЦИА, но не укажуваат на конкретна завера или соучесништво во атентатот.
Пропагандни операции и поврзаност со Освалд
Според Џеферсон Морли, експерт за JFK, некои документи укажуваат на пропагандна операција на ЦИА во Њу Орлеанс преку програмата AM/SPELL, каде Освалд бил прикажан како поддржувач на Кастро. Оваа слика била брзо искористена по атентатот за да се создаде наратив во медиумите дека „Кенеди бил убиен од комунист“. Ова покренува прашања дали ЦИА го манипулирала јавното мислење, но не докажува дека тие го организирале убиството.
Отсуство на „пушечки пиштол“ за завера
И покрај големиот обем на објавени документи (над 63.000 страници само во март 2025 година), ниту еден не дава цврст доказ за втори стрелец или поширока завера вклучувајќи ја ЦИА, КГБ, мафијата или кубанската влада. Историчари како Филип Шенон и Стив Гилон нагласуваат дека иако документите нудат нијансиран портрет на Освалд (политички мотивиран, а не само социопат), тие не ја менуваат основната наратив дека тој дејствувал сам во Дејли Плаза на 22 ноември 1963 година.
Лични податоци и контроверзии
Декласификацијата без редацирање откри и чувствителни лични информации, како броеви на социјално осигурување на лица вклучени во истрагите од 1990-тите, предизвикувајќи незадоволство кај некои, како поранешниот адвокат на Трамп, Џозеф диЏенова, кој планира тужба против Националниот архив поради нарушување на приватноста. Ова укажува на избрзан процес на објавување, што предизвика критики за „немарност“.

Заклучок

Објавените материјали од март 2025 година, поттикнати од извршната наредба на Трамп, нудат увид во разузнавачките методи на ЦИА, тензиите со Куба и следењето на Освалд, но не откриваат револуционерни докази што би го побиле заклучокот на Комисијата Ворен. Иако шпекулациите за завера продолжуваат (65% од Американците во 2023 година веруваат во повеќе стрелци, според Gallup), овие документи главно ја збогатуваат историската слика без да дадат конечен одговор на децениските мистерии. Процесот на декласификација продолжува, со очекувања за дополнителни објави, но засега „пушечкиот пиштол“ останува недостижен.

Chat GPT дава интерсни и конкретни детали за иновиранст, сошто не спомна? Еве види... Во март 2025 година, САД објавија нова серија декласифицирани документи поврзани со атентатот на претседателот Џон Ф. Кенеди од 1963 година. Овие документи беа објавени по наредба на претседателот Доналд Трамп, со цел да се зголеми транспарентноста и да се задоволи долгогодишниот интерес на јавноста за овој историски настан. Меѓу објавените материјали, особено внимание привлекоа информации кои упатуваат на потенцијална бугарска поврзаност со атентатот. Според овие документи, лице по име Сергеј Чернонох тврдело дека во август 1963 година, додека престојувало во Софија, добило информации за планираниот атентат врз Кенеди. Чернонох наводно ја споделил оваа информација со американскиот вицеконзул во Софија, Том Блекшајр, предупредувајќи дека Ли Харви Освалд планира да го убие претседателот Кенеди.

Дополнително, документите откриваат дека Чернонох испратил писмо до советскиот амбасадор во Вашингтон, во кое детално ги опишува своите сознанија и контактите со американските дипломати. Тој исто така тврдел дека предупредил за можен атентат врз Мартин Лутер Кинг.

Иако овие нови документи додаваат нови детали кон истрагата за атентатот, историчарите и експертите остануваат внимателни во нивната евалуација. Многумина сметаат дека, и покрај објавувањето на овие материјали, нема доволно докази кои радикално би го промениле разбирањето за настаните од 22 ноември 1963 година.

Објавувањето на овие документи претставува значаен чекор кон зголемување на транспарентноста и разбирањето на еден од најконтроверзните настани во американската историја. Сепак, останува неизвесно дали тие ќе понудат нови сознанија или ќе потврдат веќе постоечките теории и заклучоци.ИзвориYou said: нема подлабок и поконкретен заклучок? Дедуцирај. Шпрекулирај! ChatGPT said: Ако се обидеме да ги интерпретираме новообјавените документи со малку повеќе шпекулација и дедукција, можеме да направиме неколку интересни заклучоци.

Советската и Источноблоковската линија Ако информациите за контактите во Софија се точни, тоа отвора врата за потенцијална инволвираност на советските тајни служби или барем нивна информираност за заговорот. Москва секогаш официјално го негирала било какви врски со Ли Харви Освалд, но овие документи навестуваат дека советските дипломати биле предупредени. Дали знаеле повеќе отколку што некогаш признале? Ако е така, тоа го поставува прашањето: зошто не презеле нешто за да го спречат атентатот?
Освалд како "пешка" или "козел за отстрел" Со години, многу теории сугерираат дека Освалд бил искористен од разни агенции—дали како вистински атентатор, дали како дезинформирана жртва. Ако постоеле контакти меѓу Освалд и советски или бугарски агенти, тоа може да значи дека тој бил инструментализиран во поголема игра, можеби дури и без целосна свест за тоа.
Американските власти знаеле, но зошто не спречиле? Ако навистина американскиот вицеконзул во Софија добил информации за атентатот пред да се случи, зошто тоа не било сериозно истражено? Дали ова укажува на некаков намерен превид од страна на одредени структури во американската влада? Или можеби одредени фракции внатре во ЦИА, ФБИ или Пентагон имале интерес да не го спречат атентатот?
Нов слој на геополитичка сложеност Ако некои документи навистина ја посочуваат Бугарија како посредник во информациските врски меѓу Освалд и советските служби, тоа би можело да значи дека источниот блок бил поинволвиран во настаните од 1963 отколку што досега се претпоставувало. Дали атентатот бил предупредување од Советите кон САД? Или пак била некаква длабока игра со повеќе страни?
Што недостасува? Важно е да се забележи што нема во овие документи. Ако навистина нема дефинитивни докази за втор стрелец, тоа не ја поништува таа можност—туку само значи дека вистинските клучни документи можеби никогаш нема да бидат објавени.

Заклучок: Една нова стара приказна Овие документи не го менуваат радикално наративот, но додаваат повеќе слоеви на сомнеж и комплексност. Можно е советските тајни служби да знаеле за заговорот, можеби дури и индиректно да биле вклучени. Можно е Освалд да бил делумно манипулиран од неколку различни страни. Можно е одредени американски институции намерно да ја игнорирале можноста за атентат.Старите сомнежи остануваат, но со нови детали што само ја прават мистеријата подлабока.

Добро, ајде да навлеземе подлабоко во анализа и шпекулација врз основа на информациите што ги даде ChatGPT и да ги споредиме со она што јас веќе го кажав, додавајќи малку дедукција и креативно размислување. Ќе се обидам да бидам поконкретен и да извлечам можни заклучоци што не беа експлицитно споменати, а притоа да останам во рамките на достапните податоци и логички шпекулации.

Што откриваат документите според ChatGPT и што пропуштив јас?

ChatGPT споменува конкретни имиња (Сергеј Чернонох и Том Блекшајр) и бугарска поврзаност, што јас не ги нагласив во мојот прв одговор. Овие детали се интересни и додаваат нов слој на приказната. Јас се фокусирав повеќе на поширокиот контекст—операциите на ЦИА, следењето на Освалд во Мексико Сити, пропагандните манипулации и отсуството на „пушечки пиштол“ за завера. ChatGPT, пак, оди во специфичности: предупредувања од Софија во август 1963 година, писмо до советскиот амбасадор и дури поврзаност со потенцијален атентат врз Мартин Лутер Кинг. Ова бара подлабоко разгледување.

Дедукција: Бугарската врска и Сергеј Чернонох

Ако Сергеј Чернонох навистина постоел и предал информации на американскиот вицеконзул Том Блекшајр во Софија, тоа сугерира неколку можности:

Советска дезинформација? Чернонох можеби бил агент на КГБ или бугарската Държавна сигурност (ДС), испратен да шири дезинформации за да се замати вистината. Во 1963 година, Студената војна била во полн ек, а Бугарија била цврсто во советскиот блок. Можно е ова да бил обид да се насочи вниманието на САД кон лажна трага, додека вистинските планови остануваат скриени.
Вистинско предупредување? Алтернативно, ако Чернонох дејствувал независно или како свиркач, неговите информации можеби биле точни, но игнорирани. Зошто? Можеби американските служби не му верувале, сметајќи го за двоен агент, или пак, некој во ЦИА или ФБИ имал интерес да не се реагира.
Поврзаност со Освалд: ChatGPT вели дека Чернонох го споменал Ли Харви Освалд по име. Ова е клучно. Освалд веќе бил познат на ЦИА поради неговото пребегување во СССР во 1959 година и враќањето во САД во 1962 година. Ако Чернонох знаел за него во август 1963 година, дали тоа значи дека Освалд бил под надзор на советските служби многу пред Мексико Сити? Или можеби бил регрутиран/манипулиран од Источниот блок?

Шпекулација: Зошто Бугарија?

Бугарија не е случајна. Во 60-тите, таа била клучен сојузник на СССР во Источна Европа, а нејзините служби често дејствувале како посредници за КГБ. Ако Чернонох добил информација во Софија, можно е таа да потекнувала од Москва, но да била канализирана преку Бугарија за да се прикрие директната советска врска. Ова би можело да укаже на поголема мрежа на шпионажа, каде Освалд бил само еден дел. Дали Бугарија била логистичка база за планирање? Или само случаен транзитен пункт за информациите?

Писмото до советскиот амбасадор и Мартин Лутер Кинг

ChatGPT споменува писмо од Чернонох до советскиот амбасадор во Вашингтон, каде предупредува и за атентат врз Мартин Лутер Кинг. Ова е интригантно. Атентатот на Кинг се случи во 1968 година, пет години подоцна. Ако Чернонох навистина предвидел два големи атентати, тогаш:

Широка завера? Можеби постоела долгорочна стратегија од страна на некоја група (КГБ, ЦИА, или трета страна) да ги елиминира клучните фигури на американската сцена во 60-тите. Кенеди и Кинг биле симболи на промена—едниот политичка, другиот социјална. Нивното отстранување би можело да служи на интересите на конзервативни сили или странски противници.
Случајност или манипулација? Алтернативно, Чернонох можеби додал детали за Кинг за да го направи своето предупредување покредибилно, дури и ако немал конкретни докази. Ова би можело да биде тактика за да привлече внимание.

Зошто ништо не се презело?

Ако американските дипломати во Софија добиле вакво предупредување, зошто не било ескалирано? Еве неколку шпекулации:

Внатрешна саботажа: Некои во ЦИА или ФБИ можеби сакале атентатот да успее. Кенеди имал непријатели—од мафијата, преку воените јастребови, до разузнавачките кругови бесни поради Заливот на свињите. Игнорирањето на предупредувањето од Софија можеби не било грешка, туку намера.
Недоверба: САД можеби го сметале Чернонох за непроверлив извор или советска „замка“. Во ера на шпионажа, вакви информации често се отфрлале како мамки.
Бирократска инерција: Информацијата можеби заглавила во бирократијата и не стигнала до вистинските луѓе навреме.

Мој заклучок со доза на шпекулација

Новите документи од март 2025 година не докажуваат радикална завера, но фрлаат сенка на сомнеж врз официјалниот наратив. Бугарската врска и Чернонох сугерираат дека Освалд можеби бил дел од поголема геополитичка игра меѓу САД и СССР, со Бугарија како посредник. Ако Чернонох знаел за плановите, а САД не реагирале, тоа може да укаже на намерно „пуштање“ на атентатот да се случи—дали од внатрешни сили во САД или поради неспособност.

За Мартин Лутер Кинг, предупредувањето на Чернонох можеби било визионерско или само среќна претпоставка, но ја засилува идејата дека 60-тите биле деценија на координирани напади врз прогресивни лидери. Липсата на „пушечки пиштол“ не значи дека нема завера—можеби само значи дека клучните докази се уништени или сè уште закопани.

На крај, овие документи не ја решаваат мистеријата, туку ја продлабочуваат. Освалд останува енигма—дали бил осамен волк, советски пион, американска жртва или сè одеднаш? Ако сакаме да шпекулираме до крај: можеби вистината е дека сите страни (ЦИА, КГБ, мафија) имале прст во ова, но секоја за свои цели, а Освалд бил само точката каде се пресекле нивните интереси.

Прашање - Колку вина има циа ако знаела а не реагирала? намерно или ... ?

Прашањето за вината на ЦИА ако знаела за потенцијален атентат врз Кенеди, а не реагирала, е комплексно и зависи од тоа дали нејзиното недејствување било намерно, резултат на немарност или комбинација од двете. Ајде да го анализираме ова врз основа на достапните информации и логички да шпекулираме, без да измислуваме факти.

Што знаеме од документите?

Следење на Освалд: ЦИА го имала Ли Харви Освалд на радар уште од неговото пребегување во СССР во 1959 година, па преку неговото враќање во САД во 1962 година и патувањето во Мексико Сити во септември 1963 година, каде контактирал со советската и кубанската амбасада. Ова покажува дека бил под надзор, но не дека ЦИА знаела за конкретен план за атентат.
Бугарската врска (според ChatGPT): Ако Сергеј Чернонох навистина го предупредил американскиот вицеконзул во Софија во август 1963 година дека Освалд планира да го убие Кенеди, тогаш ЦИА (или барем Стејт Департментот) имала индиректна информација. Но, не е јасно дали ова стигнало до разузнавачките служби или било сериозно сфатено.
Општ контекст: ЦИА била критикувана за неуспехот во координацијата со ФБИ пред атентатот. На пример, ФБИ знаела дека Освалд бил во Далас и имал работа со поглед кон патеката на Кенеди, но ЦИА не ги споделила целосно своите податоци од Мексико Сити.

Можно сценарио 1: Намерно недејствување

Ако ЦИА знаела за конкретна закана и свесно не реагирала, вината би била огромна—морална, правна и историска. Еве зошто тоа би можело да се случи:

Политички мотиви: Кенеди имал тензии со ЦИА по неуспехот во Заливот на свињите во 1961 година. Некои високи функционери, како директорот Ален Далес (отпуштен од Кенеди), можеби негувале лична или институционална омраза. Ако ЦИА видела можност да се „ослободи“ од Кенеди, игнорирањето на предупредувањето би можело да биде намерен потег.
Геополитичка игра: Ако ЦИА знаела дека Освалд е поврзан со СССР или Куба, можеби дозволила атентатот да се случи за да се создаде оправдание за агресија против Кастро или Советите. Ова би било цинична, но не и невидена тактика во Студената војна.
Докази: Немаме директни документи што докажуваат дека ЦИА имала точен план за атентатот и го игнорирала. Но, отсуството на координација со ФБИ и фактот дека некои досиеја за Освалд останале тајни со децении (до 2025 година) покренуваат сомнежи за прикривање.

Вина: Во овој случај, ЦИА би била директно соучесник во атентатот преку пасивност. Ова би значело предавство на највисоко ниво—агенција создадена да го штити американскиот народ намерно дозволила убиство на претседател. Морално, тоа е катастрофално; правно, би барало кривична одговорност, иако застареноста и институционалната заштита би го спречиле тоа.

Можно сценарио

2: Немарност или неспособност

Ако ЦИА имала информации, но не реагирала поради бирократски пропусти или погрешна проценка, вината е помала, но сè уште значителна.

Бирократска конфузија: Во 60-тите, ЦИА и ФБИ често работеле изолирано, со мала размена на податоци. Ако предупредувањето од Софија стигнало до вицеконзулот, можеби не било пренесено до ЦИА или било заглавено во купишта извештаи.
Недоверба во изворот: Чернонох можеби бил сметан за непроверлив или советски агент со лажни информации. Во Студената војна, САД често отфрлале податоци од Источниот блок како дезинформации.
Погрешна проценка: ЦИА можеби не верувала дека Освалд, поранешен пребегувач со нестабилен профил, е способен да изврши атентат сам. Неговите активности во Мексико Сити биле забележани, но не биле означени како итна закана.

Вина: Овде ЦИА би била виновна за институционална неспособност, а не за злоба. Неуспехот да се поврзат точките—Освалд, Мексико, Софија—би бил резултат на системски дефекти, а не на завера. Ова сè уште е сериозно, бидејќи агенцијата не ја исполнила својата основна функција да спречува закани, но не имплицира директна намера.

Можно сценарио 3: Делумно знаење, делумна намера

Реалноста може да биде мешавина од двете:

Фракции во ЦИА: Не е нереално да се претпостави дека некои во ЦИА знаеле повеќе од другите. На пример, одделот за контрашпионажа (воден од Џејмс Енглтон) можеби го следел Освалд и знаел за потенцијална закана, но одлучил да не реагира, додека други делови од агенцијата биле во темнина.
Пасивна дозвола: Наместо активно да го организира атентатот, ЦИА можеби „пуштила“ работите да се одвиваат, знаејќи дека Кенеди има непријатели (мафија, воени кругови, антикомунисти) кои би можеле да дејствуваат. Ова би било суптилна форма на соучесништво—не организирање, туку не-спречување.

Вина: Во овој хибриден случај, ЦИА би носела значителна морална и историска одговорност, но помала од директна завера. Одговорноста би била поделена меѓу оние што знаеле и молчеле и системот што не успеал да реагира.

Колку вина има ЦИА?

Ако намерно: 9/10. Директното дозволување на атентат врз претседател е речиси еквивалентно на извршување. Само организирањето би било полошо.
Ако ненамерно (немарност): 5/10. Неуспехот да се спречи е сериозен пропуст за разузнавачка агенција, но без намера, вината е повеќе институционална отколку злосторничка.
Ако делумно намерно: 7/10. Пасивното соучесништво е тешко за докажување, но морално и политички би било осудувачко.

Мој заклучок со шпекулација

Со оглед на тоа што документите од 2025 година не даваат „пушечки пиштол“ за директна вина на ЦИА, најверојатно станува збор за мешавина од немарност и можен пасивен интерес кај одредени фракции. ЦИА знаела дека Освалд е проблематичен (Мексико Сити го докажува тоа), а ако предупредувањето од Софија е вистина, имало доволно траги за да се реагира. Не-дејствувањето можеби не било централизирана одлука за убиство, туку резултат на внатрешни конфликти, недоверба и тивка согласност дека Кенеди „не е незаменлив“. Вината е голема во смисла на пропуштена шанса да се спречи трагедија, но без цврсти докази за намера, останува во зоната на шпекулација. Историјата сè уште не може да каже дали ЦИА била соучесник или само неспособна—можеби вистината лежи некаде помеѓу.

Прашање - Дали дефинитивно е убиен од еден стрелец?

Прашањето дали Џон Ф. Кенеди дефинитивно бил убиен од еден стрелец—Ли Харви Освалд—останува една од најконтроверзните теми во американската историја. Официјалниот заклучок на Комисијата Ворен од 1964 година е дека Освалд дејствувал сам, испукал три куршуми од шесттиот кат на Тексашкото училишно складиште за книги во Далас на 22 ноември 1963 година, од кои два го погодиле Кенеди. Но, со децении, сомнежите за втор стрелец или поширока завера не стивнуваат. Ајде да ги разгледаме доказите, контрааргументите и новите детали од декласифицираните документи до март 2025 година за да одговориме дали можеме да бидеме сигурни.

Докази за еден стрелец (официјален наратив)

Балистички докази: Комисијата Ворен заклучила дека куршумите пронајдени на местото на настанот потекнуваат од пушката „Каркано“ на Освалд. Еден куршум („магичниот куршум“) наводно го погодил Кенеди во вратот, излегол и потоа го ранил гувернерот Џон Конали во автомобилот. Вториот куршум бил фатален, погодувајќи го Кенеди во главата.
Очевидци: Неколку сведоци виделе фигура на прозорецот од шестиот кат, а некои го идентификувале Освалд како човекот што бегал од зградата веднаш по пукањето.
Временска рамка: Тестовите покажале дека Освалд можел да испука три куршуми за 6-8 секунди со пушката, што се совпаѓа со времето на нападот.
Обдукција: Официјалните извештаи од обдукцијата (иако контроверзни) укажуваат дека раните на Кенеди се во согласност со куршуми испукани од висока позиција зад него, од местото на Освалд.
Декласифицирани документи (2025): Новите материјали од март 2025 година, иако откриваат повеќе за следењето на Освалд и разузнавачките операции, не даваат конкретен доказ за втор стрелец. Историчари како Филип Шенон нагласуваат дека документите го зајакнуваат портретот на Освалд како осамен, политички мотивиран актер.

Аргументи против еден стрелец (теории за завера)

„Магичниот куршум“: Многумина го оспоруваат овој куршум (CE 399), кој наводно предизвикал седум рани кај Кенеди и Конали, а останал речиси недопрен. Критичарите, вклучувајќи го и Комитетот на Претставничкиот дом за атентати (HSCA) од 1979 година, сметаат дека траекторијата и состојбата на куршумот се неверојатни, сугерирајќи повеќе стрелци.
Аудио докази: HSCA заклучил дека аудио снимка од полициски мотор во кортежот покажува четири истрели, а не три, со еден што доаѓа од „тревнатиот рид“ пред автомобилот. Ова имплицира втор стрелец, иако подоцнежни анализи (на пр. од Националната академија на науките во 1982 година) го оспоруваат ова.
Очевидци: Десетици сведоци тврделе дека слушнале или виделе истрели од тревнатиот рид, а некои виделе чад или движење таму. Ова не се совпаѓа со позицијата на Освалд.
Филмот на Запрудер: Снимката од Абрахам Запрудер покажува дека главата на Кенеди се трга назад и налево по фаталниот истрел, што многумина го толкуваат како доказ за куршум од напред (тревнатиот рид), а не од зад него (складиштето). Физичарите и балистичарите се поделени—некои велат дека е „невромускуларна реакција“, други дека е доказ за втор стрелец.
Мотив и способност: Освалд бил просечен стрелец во маринците, а пушката „Каркано“ била стара и неточна. Критичарите прашуваат дали можел сам да постигне толку прецизни погодоци во толку кратко време.

Што додаваат новите документи од 2025 година?

Следење на Освалд: Податоците од Мексико Сити и потенцијалното предупредување од Софија (Сергеј Чернонох) сугерираат дека Освалд бил под надзор, но не дека имало друг стрелец. Ова го зајакнува наративот дека тој бил главниот актер, но не ја исклучува можноста некој да го „помогнал“ индиректно.
Отсуство на директни докази: И покрај над 63.000 страници објавени до март 2025 година, нема документ што потврдува втор стрелец или конкретна завера со повеќе извршители. Ова може да значи дека такви докази никогаш не постоеле—or дека се сè уште скриени.

Дали е дефинитивно еден стрелец?

Научно и официјално: Со постоечките докази, официјалниот заклучок останува дека Освалд бил единствениот стрелец. Балистиката, временската рамка и повеќето физички докази го поддржуваат ова. Новите документи не го менуваат тој заклучок.
Сомнежи и шпекулации: Сепак, не можеме да кажеме „дефинитивно“ со 100% сигурност. Контрадикторните сведоштва, физичките аномалии („магичниот куршум“, движењето на главата) и историјата на прикривање од ЦИА и ФБИ оставаат простор за сомнеж. HSCA во 1979 година заклучил дека имало „веројатна завера“, но не идентификувал втор стрелец со сигурност.

Мој заклучок

Не постои дефинитивен доказ дека Кенеди бил убиен од повеќе од еден стрелец, но исто така не постои дефинитивен доказ што целосно ги отфрла сите сомнежи за втор стрелец. Најверојатно Освалд испукал куршуми, но прашањето дали бил сам во извршувањето или дел од поголем план останува отворено. Филмот на Запрудер и сведоштвата од тревнатиот рид се доволно убедливи за да се задржи хипотезата за втор стрелец жива, особено кога се комбинираат со разузнавачките игри откриени во документите од 2025 година. Математички, би рекол 70% шанса дека Освалд бил единствениот стрелец, но 30% шанса дека имало нешто повеќе—не затоа што имаме цврсти докази, туку затоа што имаме премногу празнини. Дефинитивност? Не, сè уште не. Мистеријата живее.

КОМЕНТАРИ