|
|
1.
|
|
|
|
| |
Четири ѕида, празнина. Насреде нив пустелија. И сè е тука немо, а присутно. Врамена гробна тишина. Надвор на Ломска улица сите ќе паднат на коленици. Јас убив...јас убив за...! Поглед во бескрај откинат. Очи без сјај наѕираат. Преклани мразни прсти светлина. Врамена гробна тишина. Надвор на Нишка улица летаат глави како лубеници. Јас убив...јас убив за...! Слобода или смрт!
|
|
|
2.
|
|
|
|
| |
The Devil gave a sudden leap And struck Miss quill all of a heap. He swooped her up from off the ground And twirled her madly round and round. That night she saw when she undressed His mark was burned upon her breast. Next Day flew in her open door A creature named Beelphazoar. It brought a recipe for fudge of pounded pencil-stubs and sludge. Also a book called "Ninety-two Entirely Evil Things To Do." She cindered toast and rotted silk, corroded tin and curdled milk. Her laugh made beetles swoon: her frown Made geese and cows turn upside down. She did her neighbors' forms in wax and stuck them full of pins and tacks. They then expired with frightful pains inside their bowels, their lungs and brains. She got from somewhere stones with eyes and plants that gave out screams and sighs. But then the demon, much to soon, returned on Sunday afternoon. He seized her hair, and with his hoof he kicked a way out through the roof. The end had come, and this was it; he dropped her in the Flaming Pit. (lyrics Edward Gorey)
|
|
|
3.
|
|
|
|
| |
Дами и господа, каква радосна вест! Имате дамка црвена на Пентаграмот блед. Имам ретко задоволство да ви одземам збор, но ве канам да пеете во државниов хор. Life is a shadow! Дами и господа, да се сетиме на Септември и Robespierre. Life is a shadow.
|
|
|
4.
|
|
|
|
| |
Сношти ми дојде на сон распашан стар епигон. А околу врат ти висеше пастрмка, на лицето ти глупава насмевка, очи ти вртеа во круг. Сношти те видов на сон, легнат на постела гол, а околу тебе мртви кокошки, заклани крави и магарици. Мисла к'о гром проблесна: Кралот е гол! Сношти те сонував пак, помислив ќе да е лош знак, а уста ти беше полна со пцости, жаби и змии ем полноглавци. Врагот ти седнал во скутот. Кралот е гол!
|
|
|
5.
|
|
|
|
| |
Седиш така осамен на врвот, чиниш не ќе да им веруваш на очите. Тие многу, а вие сте малку, напред ќе да беше сосема поинаку. И никој никогаш нема да сфати колкава ли тага носиш ти во срцето. Луѓето-глувци чекаат да паднеш, потоа те фрлаат гол во длабокото. О да си ти како нив барем миг, би се истопил сега к'о свеќа. О да си ти таму наместо нив, би ја пролеал својата крв. Стоиш така скаменет од чудо мислите те водат во славното минато. Тие многу, а вие сте малку, сал неколку души. И никој никогаш нема да го сфати она што го крие срцето на поетот. Луѓето волци чекаат да минеш, потоа те дават во првото длабоко. О да си ти како нив барем миг, би се истопил сега к'о свеќа О да си ти таму наместо нив, би ја дал дури и својта крв. Стоиш на врвот со раце раширени, очите вперени напред. И плукаш додека вознесот тебе те тера повторно да лажеш. Tи стоиш додека од тебе бесот се излева вон од контрола. Ќе чекаш додека орките пристигнат за да те допратат дома. Oh, You are very weary, Though tears no longer flow; And like a hard-boiled egg You have a heart of gold.
|
|
|
6.
|
|
|
|
| |
Во овој пекол не знаеш кој е во право, а кој не. Зошто секој е против сите, нафрлени едни на другите? Стотици милиони! Зошто да не се сплотиме, к'о еден да извикнеме: Кој си Tи што сево ова го створи, со која цел и како Tи се стори? Зар не ти е воопшто жал?! Но, поарно да не отворам уста, не сакам на Бога да хулам. Или можеби да се молам? Но кому?
|
|
|
7.
|
|
|
|
| |
Мислам дека сме од прв до последен потиштени од едно исто прашање. Чиниш дека е сиов овој Свет, сиот Семир како екран-платно небесно. Мислам дека сме, од прв до последен, потиштени од едно исто прашање. И кој ли е Тој? И дали се вика Бог, што го поставил меѓу себе и нас, другите. И дали е сè под знак на прашање, оти тегобава ме копа без да престане. И кој ли сум јас? Од каде доаѓам? И дали на овој Свет јас му припаѓам?
|
|
|
8.
|
|
|
|
| |
Господа дали се познаваме? Сме се сретнале одамна. Времето така брзо минува, 1, 2 Господа зар' ме заборавивте? Еве видете на сликава, Тависток деветсто и некоја, Вие, доктор Фројд и јас. Но ако вие заборавивте тогаш јас добро паметам, како животот го делевте со кафена лажичка. Но надвор во шталата зацвичеа свињите, а типот со мустаќите ги претстави касапите. Ајде да берете шарени цвеќиња по височините на Средна Азија. И да ги јавнете белите коњчиња, па да засадите зелен чај во Кандахар Па да ги прашате вашите момчиња дали им студи во Тикрит и Карбалах. А долу кај шталата попуштија канапите, па типот со мустаќите ги претстави арапите. Господа! Црно, бело.. Господа! Ден, два.. Господа! Горат села! Рампааа! Наплатаа! Господа! Се е бело.. Господа! Паѓа снег... Зима дојде! Маглааа!... Од тукааа!!!!
|
|
|
9.
|
|
|
|
| |
I have secrets for your ear shut the door first and look everywhere For they fear of the spies and their charming eyes But I was so, so confused And never think to contradict Still, thank Heaven Things turn out to good Was ever anyone so cаught before Do you know what men hide How little do you know what men hide The tender things you inspire us with Whatever cause we find to justify The love that masters us We still must feel some little shame.
|
|
|
10.
|
|
|
|
| |
And what's your resolution in the matter That's a really, pretty, pretty answer A splendid choice and worthy of acceptance And my advice is bury him by all means No, no I'm quite beside myself Don't hinder me from doing as she wishes No, no, You see I'm fixed, No, no, You see I'm resolved determined 'Tis clear the sight of me is torture to her; No doubt, t' were better if I should free her from it.
|
|
|
11.
|
|
|
|
| |
Тишина, од агол до агол. Тишина, не буди го врагот во нас што спие со кревок сон. Тишина, стапка по стапка. Тишина, некој го руши мирот, облечен во златна одежда од неспокој. Чекори, подземен татнеж. Пред врата демне мигот последен за мене, за тебе. Ечи злата коб.
|
about
Дами и Господа!
21 Век ме затекна во театар. Во секоја смисла на зборот.
Театар како работна, уметничка средина, работејќи музика за петнаесеттина театарски претстави во Макдонија, и театар како општествена и геополитичка фарса во која, не по своја волја беа вовлечени мојот народ и земја, уште еднаш по не знам кој пат, во својата историја.
Апсурди, лаги, интриги, завери, убиства и пљачкосувања се менуваа како на филмско платно, едните напишани од големите магови на театарот Молиер, Брехт, Јонеско, Бихнер, а другите од „новокомпонираните Демиурзи’ на ’Големата шаховска табла’ и нивните марионети.
Дали како одблесок на оваа општа атмосфера или пак како резултат на интуиција, музиката што се изроди во овој период беше опседната од циркуската музичка естетика и црното кабаре на првата половина на 20 Век. А бессмислата на Јонесковиот ’Човек под знак прашање’ и Брехтовскиот општествен цинизам и иронија се наметнаа како најмал заеднички содржател на нашето модерно проклетството.
Но, Циркусот Еуропиа е сеуште меѓу нас. Акробатите паѓаат од трапезите и гинат, жонглерите бидуваат спалени од огнот со кој неуспешно ракуваат, а кловновите, тие воопшто не се смешни; врнат од пцости, навредуваат, богохулат, а околу вратот им висат “тренди“ вратоврски.
Циркусот на апсурдот и црното кабаре на 21 Век се наша несакана реалност. Некој би посакал да ги затвори очите и сето ова да го снема. Но тоа не е можно.
--------------------------------------------
Ladies and Gentlemen,
In this, the 21st Century I find myself in a theater (in every sense of the word). The theater has been my working and artistic environment for quite some time now. I created music for fifteen theater performances throughout Macedonia - during this time, my fellow performers and I conceived a social and (geo)political farce where my country was involved. Involved against her will. Involved against the will of other unwilling participants from other peoples and countries. Absurdities. Lies. Intrigues. Conspiracies. Murder and war. These scenes change in the same manner as on a movie screen. Some of these wretched scenes were written by the great maestros of the theater, such as Moliere, Brecht, Ionesco, Buchner; some were written by the kitsch demiurges of "The Grand Chessboard" and their puppets. Europia classic, indeed. Whether as a reflection of this general ambiance or as a result of intuition, the music that was created in this period was obsessed with the circus music and aesthetics of the Black Cabaret from the first half of the 20th century. Further, the absurdity of Ionesco's "UN HOMME EN QUESTION" and Brecht's social cynicism and irony have been imposed as a common feature of our modern curse. The Circus Europia is still among us. The acrobats fall from their trapezes, the jugglers are burned by the fire which they unsuccessfully maneuver. Clowns (who are not funny) curse, insult, spread blasphemies; trendy ties are hanged around their necks as in the manner of grotesque kitsch-gallows. The Circus of the Absurd and Black Cabaret of the 21st century is our undesirable and tragicomic reality. One might wish to close his eyes and all this to disappear, but this is impossible.
credits
released October 26, 2007
Арна Шијак , vocal
Марија Ѓаковска, violin
Анастасиј Иоану, clarinet
Игор Зотиќ - keyboard
Игор Василев - Новоградска, bass
Слободан Кајкут, drums
Горан Трајкоски, - samples, textures
Тихомир Спировски, cover
Recorded @ Tralala studio, mixed by Dimitar Dimovski
license